Zoals het was

Toen de lucht donker werd
Door de krijsend opgevlogen kraaien
Toen de zon verduisterd werd
Door iedere vleugelslag
Toen hadden wij niets in de gaten

We liepen door het hoge gras
We struinden door het droge riet
We zagen de zwarte vogels niet
Toen het licht in hun zwart verdwenen was

En er enkel nog vleugelslag was
Toen was er niemand meer die zag
Dat het leven zoals het was
Voorgoed geëindigd was 

Dan

Dan komt er een dag
Dan rekenen ze af
Als de bijlen die groeien
Scherp geslepen zijn

Nadat de bom gevallen is
In ieders gebroken hart
Dan rekent de wereld
Voorgoed met ze af