Wat doe je dan hier?- Toch onder een steen?

Wat doe je dan hier?

Zo, die zijn lekker bezig die vijf kunstkenners van middelbare leefrijd die een tafel verderop zitten. Ieder Nederlands museum wordt te min bevonden. Het Rijksmuseum 'Ach wat hangt daar nou eigenlijk?' Het Kunstmuseum in Den Haag 'De gangen zijn veel te smal en wie zet nou een poppenhuis in een museum.' Aan het Stedelijk wordt nauwelijks aandacht besteed want de verlichting is zo slecht 'Ik ben gewoon weggegaan!'Zelfs Het Van Gogh krijgt een veeg uit de pan 'Veel te druk, het gebouw is wel leuk maar dat is ook alles.' Ze bieden tegen elkaar op in negatieve neerbuigende opmerkingen die, denk ik, moeten bewijzen hoe deskundig ze wel niet zijn. Ik zit in het Frans Halsmuseum en ga direct onopvallend achter ze aan er zal wel geen spetter verf op het doek blijven zitten maar misschien zit er wel een verhaal in. Zoiets als de onverbeterlijke en vaak aangehaalde 'Wij Rembrandt kenners, wij kijken hier toch met heel andere ogen naar!' Waarop mij ontviel:' Zeker mevrouw ik denk met uw eksterogen' ….en toen werd het stil. 

Toch onder een steen?

Heb ik sinds mijn pensioen toch onder een of andere steen geleefd? Heb ik alle veranderingen aangestuurd door de letters lhb enz. niet geïnternaliseerd? Zit er toch nog een restje weerstand tegen de gender of sekse discussie of ben ik nu echt te oud voor de wereld waarin ik leef? Want waarom kijk ik verwonderd op als ik een man voor zichzelf muntthee hoor bestellen? Is dit de dag waarop ik beseffen moet dat ik op mijn 70ste vastzit in een sekse- of genderbeeld? Ik wacht met een definitieve uitspraak tot een man gemberthee voor zichzelf bestelt. Kijk ik dan nog verbaasd op dan ben ik reddeloos verloren.