Vooruitgang- De biddende vrouw

Vooruitgang

Ze had haar eerste gsm gekregen van haar bezorgde dochter, een hele vooruitgang had ze gezegd. De reis met de bus was best lang, en ze werd toch een dagje ouder en zo konden ze mooi contact houden met elkaar als er iets zou zijn. Thuis, toen haar kleindochter had uitgelegd hoe alles werkte, had het zo simpel geleken. Maar in een overvolle, warme bus met zweterige handen kon ze over het oplichtende scherm met de foto van haar bellende dochter blijven vegen, er gebeurde niets, geen contact mogelijk! En terwijl ze bezig was met haar gsm reed ze, voor het eerst in haar leven, de halte waar ze altijd uitstapte voorbij. Hoezo vooruitgang mopperde ze, nog nooit had ze deze halte gemist, nog nooit! Ze stopte haar eersteling in haar tas, diep onderin en daar zou hij blijven zitten totdat de batterij leeg was en iedereen hem vergeten was ... vooruitgang... nog nooit had ze de halte gemist...nog nooit!

De biddende vrouw

Ze zat er helemaal in, geknield op de koude marmeren vloer, biddend in het tempo van de priester die op het altaar stond. Vol overgave bad ze om vergeving of iets anders. Vol overgave sloeg ze kruisjes op het juiste moment, vol overgave prevelde ze teksten die ze van buiten kent. Toen de ban was verbroken, stond ze rustig op, sloeg nog een extra kruisje en liep weg, ze had gebeden voor vergeving of iets anders.Het werd iets anders, het werd een oplettende buurman die door de kerk achter haar aan sprintte met haar tas in de hand. De tas die ze onder haar stoel had laten staan en ik dacht, bidden helpt dus... en ik startte na lang graven in mijn geheugen, mijn eerste Onze Vader. Onze Vader die.... je weet maar nooit waar het goed voor is.