Voor haar die viel

Voor haar die viel

Ik hoorde haar vallen
Op het voetpad achter mij
Ik hoorde haar huilen
Haar roepen
Ik kan het niet alleen

Haar man was gestorven
Een maand geleden pas
Het was nog vers
Maar ze wist
Ik kan het niet meer alleen

Ik kan niet zonder hem
Ik zou niet weten hoe
Na een mensenleven samen
Ben ik weer alleen

Iedere woord van troost
Was er een teveel
Want je kunt niet troosten
Wat nog niet te troosten valt

Ik maakte een grapje
Over hoe mooi ze viel
Even ruimte even lucht
En happend naar adem
Vond ze zich terug

Ze stond weer overeind
Dat was voor nu genoeg
Geen woord van troost zou helpen
Voor de vrouw die gevallen was
Die letterlijk gevallen was
Overmand door haar verdriet 

Bergen 2024