Verhaal 211 Verhuizen en een kus

Ze hebben allemaal hard gewerkt en nu zit Mevrouw Schrijfster helemaal, piekfijn in haar nieuwe appartementje. Ze hebben dozen gesjouwd en geholpen bij het uitpakken en ze hebben zelfs ramen leren zemen! Oma heeft stapels koekjes gebakken voor de verhuizers voor in de pauze bij de thee. Zo was iedereen druk, druk, druk en nu op vakantie en uitrusten maar waar naar toe?

Verhuizen en een kus

Ik kan, zucht Mevrouw Schrijfster
Geen verhuisdozen meer zien
Al mijn spieren doen pijn bovendien
Het wordt tijd om op vakantie te gaan
Die paar kleine dingetjes zijn daarna snel gedaan

Jullie mogen als beloning allemaal mee
Heeft iemand soms een idee
Waar we naar toe zullen gaan
Waarom kijkt ze Mijnheer Jack met pretoogjes aan

Naar zee roepen ze bijna allemaal in koor
Ik weet ook iets fluistert Jack zachtjes in Oma's oor
Kom op jongen, zegt Oma, zeg het maar luid
Maar hij komt niet verder dan een zacht piepend geluid

Ik denk, zegt Mevrouw Schrijfster dat ik de locatie ken
Mijnheer Jack u wilt terug naar het Wolfjesven
U wilt naar uw allerliefste lief
U wilt naar Lupo Loebas maar vooral naar Mienelief

Mijnheer Jacks hoofd is nu donkerrood
Eigenlijk schaamt hij zich een beetje dood
Maar Heer Krekel kijkt hem lachend aan
Begint hem vrolijk op zijn schouder te slaan
Fijn toch kerel dat deze vriendschap blijft bestaan

Mevrouw Schrijfster zegt er is nog een huisje vrij
Joepie roepen ze allemaal blij
De koffers zijn snel ingepakt
Daar gaan ze met de auto bepakt en bezakt
Oma heeft natuurlijk koekjes voor bij de thee
En ze namen voor iedereen kleine cadeautjes mee

Mijnheer Jack heeft een piepklein doosje
Met daarin een mooi rood roosje
Hij heeft het cadeautje zelf bedacht
Romantisch grinnikt Broertje Tim
Terwijl hij naar zijn broertje lacht

Ze gaan meteen naar hun huisje toe
Eerst een kopje thee want iedereen is best moe
Al hun vrienden weten dat ze er weer zijn
En cadeautjes krijgen is natuurlijk dubbel fijn

Oma, zegt Mijnheer Jack
Ik ga nu naar onze plek
Kijk toch zucht Heer Krekel zie hem daar gaan
Met zijn mooiste gilletje aan
Op zijn hand het doosje met het rode roosje

Kom zegt Broertje Tim wij gaan met zijn allen
Naar het veldje, wij gaan lekker voetballen
Mijnheer Krekel hier hebt u de bal en de fluit
Mevrouw Duhclown die grote schoenen moeten uit
Anders vliegt de bal dwars door de ruit

In de rust gaat Heer Krekel zachtjes kijken
Naar die twee daar bij het ven
Wat mooi zegt Mienelief, Heer Jack hartelijk bedankt
Ze geeft hem zomaar een kusje op zijn wang

En Heer Krekel, vraagt iedereen is alles daar oké
Natuurlijk het gaat fantastisch met die twee
Maar van het kusje zegt hij niets
Dat is iets van Heer Jack en van zijn Mienelief

Jongens zegt Mevrouw Schrijfster in haar nachtjapon
Ik wist niet dat ik zo slapen kon
Is er terwijl ik sliep nog iets gebeurd
Nee hoor zegt Heer Jack
Terwijl zijn hoofd steeds roder kleurt

Mevrouw Schrijfster, vraagt Heer Krekel snel
Ik weet het antwoord natuurlijk wel
Maar wilt u een koekje bij uw thee
Ik doe net als u Heer Krekel
Ik neem er lekker twee

Zo werd er geslapen en gespeeld
Gepraat, gerust en gegeten
En die ene kleine kus zo lief gegeven
Die zal Heer Jack echt nooit vergeten

Verhaal 212 Een groot avontuur

Soms heeft Het Klein Gespuis ideeën waar ze eigenlijk nog een paar jaar te jong voor zijn maar ja je wilt ze niet altijd iets verbieden. Opa heeft een oplossing bedacht en niemand zal die ooit te weten komen.

Een groot avontuur

Opa, zegt het klein gespuis hebt u even
Wij gaan straks een groot avontuur beleven
Wij gaan met de bus naar de stad
We dachten we zeggen het alvast dan weet u dat

Zo zo zegt Opa ik wist niet dat dat van Oma mocht
Maar hebben jullie al een kaartje gekocht
Misschien heb ik dat nog niet verteld
Maar buskaartjes kosten geld

Opa zuchten ze dat kunnen we niet betalen
Zeker wel roept Heer Jack we gaan lege flessen ophalen
Ook voor blikjes krijg je tegenwoordig geld
Opa denkt bewonderend
Je slaat Het Klein Gespuis echt zo niet snel uit het veld

Maar zegt Opa ik ga eerst met Papa en Mama overleggen
Dus of het mag dat kan ik nog niet zeggen
Maar Opa, proberen ze wij zijn toch oud genoeg
Nou twijfelt Opa ik vind het nog wel een paar jaartjes te vroeg

De volgende dag klinkt er luid gejuich
Oma mogen we echt, mogen we echt, mogen we echt
Heer Krekel is zo blij dat hij alles drie keer zegt
De kaartjes zijn ook al gekocht
Morgen mogen ze op hun avontuurlijke tocht

Hé zegt Ober Sjaak jullie zie ik hier niet vaak
Wij mogen zegt Heer Jack met de bus naar de stad
Jeminee zijn jullie echt alleen op pad
Ja Oma en Opa wachten bij de bushalte daar
En Jack slaat heel volwassen de armen over elkaar 

 Kijk zegt Broertje Tim hier zitten onze kaartjes in
Hij showt het tasje om zijn nek
Die tovert u niet zomaar weg
Nu snel de bus in zegt Ober Sjaak
Anders kom ik veel en veel te laat

Jongens vinden jullie het goed
Als ik dicht bij jullie kom zitten
Vandaag ga ik voor het eerst alleen
Mijn vrouw moest ergens anders heen

Natuurlijk zeg je tegen Ober Sjaak geen nee
Hij tovert zomaar twee euro in de kaartjesportemonnee
Hij vindt een euro hier en een euro daar
Zo zegt hij, ik ben klaar

Nu hebben jullie twee ontbijtjes bij de Mema bij elkaar
Voor ze het weten zijn ze in de stad
En vraagt Oma hebben jullie een leuke reis gehad
Ja grinnikt Heer Krekel Ober Sjaak was er ook bij

Maar Ober Sjaak was vandaag niet zo blij
Hij ging voor het eerst helemaal alleen met de bus
Toen zeiden wij dus
Kom hier zitten want deze plek is niet bezet
Oma en toen hebben we stiekem op hem gelet

Wauw dat hebben jullie goed gedaan
Oma Opa, zegt Heer Jack
Het wordt tijd om naar de Mema te gaan
Daar hebben ze lekkere ontbijtjes voor jullie staan

Wat Het Klein Gespuis niet heeft gezien
Was de knipoog van Opa naar Ober Sjaak
En een bijna onhoorbaar, dankjewel voor vandaag