Tuincentrum-Voor haar leeftijd

Tuincentrum

'Ik ben geen vijvermens,' zei ze terwijl ze uitkeek over een van de meest legendarische vijvers ooit door een schilder geschilderd. De vijver met het groene bruggetje en de waterlelies geschilderd door Monet. De vijver waarvoor je een entreeticket moet kopen waar per jaar een half miljoen mensen op af komen. Iedereen kent het schilderij, al was het maar door de servetten met de afbeelding erop. 'Nee, ik ben totaal geen vijvermens,' herhaalde ze en met het woordje 'totaal' zette ze een streep door iedere discussie, zelfs een vette streep door het schilderij.'Ach, dacht ik, 'als je hier niet betoverd kunt raken door de schoonheid van dit alles, ga dan de volgende keer gewoon lekker naar het tuincentrum, niets mis mee. Maar laat dit s.v.p. wel 'heel' of je een vijvermens bent of niet.'

Voor haar leeftijd

Ze zag er goed uit voor haar leeftijd dat moet ik toegeven maar de aanvulling 'voor haar leeftijd ' zou haar niet blij gemaakt hebben. Zelf had ze de tijd ergens in de twintig stilgezet. Zo ging ze ook gekleed, witte korte broek met perfect gebruinde benen, overhemd geknoopt volgens de laatste mode en een singlet. Witte gymschoenen, nog een beetje bungelgoud, een selfiestick en alles was compleet. Maar helaas was de tijd, die dertig jaar stilletjes achter haar rug door gegaan met tikken en had die met zijn bondgenoot de zwaartekracht, het verval toch ingezet. Verval dat niet te restaureren valt, want alles gaat door toedoen van die twee hangen, ook bij haar. Natuurlijk was er veel opgepimpt, rechtgezet en plat gestreken maar net als bij oude schilderijen, de craquelé blijf je zien. Want naarmate je ouder wordt, loop je anders, sta je anders, kijk je anders rond en dat anders botox je niet weg. Dat anders herkennen wij vrouwen bij elkaar en relativeren we met een ' ja meid, je wordt nu eenmaal ouder' of zoiets. En je kijkt eens naar oude foto's toen nog niets hing, toen kipfilets nog aan de kip zaten en je haalt je schouders op, want er is niets aan te doen behalve niet werkende crèmes smeren of je spaargeld over de plastisch chirurg zijn balk smijten. Zij had dat niet geaccepteerd en had er met veel geld van alles aan laten doen. Hoe zou zij naar haar foto's kijken waarop ze altijd even jong was ondanks de opklimmende kalenderjaren? Kijk hier ben ik twintig dat was in 1990, kijk hier ben ik nog steeds twintig maar dan in 2020! De hoeveelheid selfies die ze in korte tijd nam deed vermoeden dat ze zeer tevreden was met het beeld van 2024. Of was het toch de race tegen de tijd waarvan ze voelde dat ze die aan het verliezen was nu haar zoon zijn eerste serieuze vriendin mee naar huis had gebracht? Ja schat die race ga je echt verliezen. Maar ik moet, terwijl ik naar de kipfilets aan mijn armen kijk, zonder enige jaloezie toegeven, ze ziet er voor haar leeftijd toch nog prima uit.