Ode - Epiloog
Ode voor haar
Ze staat te wachten
Ingetogen rustig
En veel en veel te vroeg
Niet op haar gemak
Dat is te zien
Ze wiebelt wat
Ze kijkt wat
Controleert regelmatig
Afgesproken tijd en plaats
Doet stappen terug
Voor drie meisjes
Waar ze duidelijk van schrikt
Ik hoop dat ze ooit beseft
Dat zijzelf zoveel mooier is
Epiloog
Unter den Linden
Is er in Berlijn
Een iconischer plek
Om dit boek te sluiten
Hier waar gedanst werd
Hier waar gewandeld werd
Hier waar werd geflaneerd
Als ik mijn ogen sluit
Dan dansen ze nog steeds
Mensen zijn veerkrachtig
Bouwen wat kapot is
Uiteindelijk toch weer op
En dan gaat het leven
Net als hier weer door
Leren van het verleden
Ik weet niet of dat gaat
Want waarom zou je dat doen
Als er al zolang vrede bestaat
De mensheid leert niet
Wel de individuele mens
En als we iets leren
Zal dat ondanks alle boeken
Nooit hetzelfde zijn
Een ding is bewezen
De mens is veerkrachtig
Bouwt wat kapot is
Uiteindelijk toch weer op
En dan
Dan gaat het leven
Anders
Maar toch gewoon weer door
Berlijn bedankt
Voor alles wat je gaf
Voor alles wat ik zag
En waarover ik schrijven mocht