Nooit gedacht


Het moet niet gekker worden
Maar ik mis
De slechte koffie
Op school
Ik mis de smoesjes
Computer kapot Juf
Bestanden gewist
Magister doet het niet Juf
Mijn oortjes
Liggen thuis


Het moet niet gekker worden
Maar ik mis
De klagende collega's
De kopieerder
Die het weer niet doet
De snoepjes
Uit de snoeppot gejat


Het moet niet gekker worden
Maar ik mis
De lekkende vulling
Van mijn bordstift
Mijn handen onder de inkt
Het bord
Weer niet gewist


Het moet niet gekker worden
Maar ik mis
Wat ik dacht
Dat ik makkelijk 

Missen kon


PIEP

Ik kon het vanaf mijn balkon prima zien, ik zat eerste rang. De auto van mijn overburen aan de andere kant van de straat weigerde om de garage te verlaten, tenminste op eigen kracht. De andere buurman werd gevraagd en die keek vanaf anderhalve meter onder de motorkap, schudde zijn hoofd en zei iets wat ik niet verstond. In de tussentijd moest hij alle moeite doen om de bejaarde buurvrouw, zo iemand die anderen meteen bij de arm pakt, op anderhalve meter afstand te houden. Het leeftijdsverschil was te groot anders zou het, op deze afstand gezien, een menselijke paringsdans kunnen lijken, maar het tegengestelde was waar.

De garagedeuren werden dichtgedaan tot de sleepdienst arriveerde, ah dat had de buurman dus gezegd, dat ze de sleepdienst moesten bellen! De paringsdans begin opnieuw, nu met een andere veel jongere tegenpartij. Maar deze tegenpartij kreeg de auto wel aan de praat, danste de oprit af en ontweek mijn kleverige overbuurvrouw met slangachtige bewegingen.

De overbuurman startte de auto en reed achteruit de garage uit, de auto had zijn verzet duidelijk opgegeven. Wat een raar piepje kwam er uit de auto, een piepje dat steeds harder en nijdiger klonk tot de auto tegen het paaltje tot stilstand kwam en het piepje zweeg. Ja, ik ken dat soort piepjes niet, mijn auto is van 2008 en te goedkoop voor dat soort alarmsystemen. Ik moet mij ogen nog steeds gebruiken en dat gaat tot nu toe aardig goed. De buurvrouw van de andere kant van de straat, vertelde haar man wat zij van hem dacht, ik denk dat hij dat al minstens veertig jaar weet en ze hem niets nieuws vertelde.

Maar toch, zo'n piepsysteem, dat lijkt me toch een prima oplossing voor al die mensen die 1,5 meter nog steeds niet in kunnen schatten! Pieppieppiep...u komt te dichtbij. PIEPPIEPPIEP...ik doe niet meer lief...PIEP


Dat ik dit in me had

Een crisis zorgt ervoor dat je dingen in jezelf ontdekt waarvan je niet wist dat je die in je had. Nou dat klopt maar dat ik soms iemand op zijn gezicht wil slaan, als hij bijna doelbewust mij of een ander in gevaar brengt, dat wist ik. Dat ik soms licht ontvlambaar ben, dat wist ik. Dat ik stressbestendig ben, ook dat wist ik en dat grote groepen mensen die zich ongericht onvoorspelbaar alle kanten op bewegen me op mij zenuwen werken, dat wist ik ook. Dat ik best wel vriendelijk ben, soms meegaand maar meestal eigenzinnig mijn weg lopend, dat wist ik ook. Maar dat ik mijn dagelijkse boodschappen ooit online zou doen en ze dan heel decadent thuis op de stoep zou laten zetten en niet zo erg op de kleintjes let als anders, nee dat had ik nooit van mezelf gedacht, ja soms val je jezelf nog echt mee. Ik wist niet dat ik dit in me had.


© 2021 Vera Frieling Alle rechten voorbehouden. Copyright Vera Frieling
Mogelijk gemaakt door Webnode Cookies
Maak een gratis website.