Munster of monster -Het vuile werk
Munster of monster
Münster, hier kwam een einde aan de Tachtigjarige oorlog, een oorlog die wij voerden met Spanje. Ooit heeft iemand mij verteld dat die zolang duurde omdat er niet op kerkelijke feestdagen gevochten mocht worden en die waren er veel dus. Nu vechten we het in Spanje zelf uit en vooral in de zomer, nu gaat het nog steeds om land, het kleine stukje land waar de strandstoel op staat. Dat stukje dat iedere morgen d.m.v. een handdoek Nederlands grondgebied wordt verklaard en oh jee degene die die handdoek weglegt!
Het is goed gegaan met Münster, het stadje ziet er verzorgd en schoon uit. Je merkt meteen dat het een universiteitsstad is, veel fietsende jongeren en een universiteitsstad bruist sowieso meer. Maar mocht je heel Nederlands denken dat je je fiets zomaar ergens neerzet, vergeet het maar er staan daar speciale mensen voor met een speciale taak, fiets-in-rij-houder, ik zie ze dit al in Amsterdam of Utrecht doen. Maar je merkt ook dat het een stad voor de toch iets rijkeren is, de prijskaartjes van de schoenen beginnen hier met mijn uiterste bedrag+100€ en ik bezuinig wel op T-shirts maar niet op schoenen. Hier loopt niemand met een Primark tas te pronken, nee hier dragen de vrouwen kleine tasjes met een duur logo. Er zullen wel dure dingen in dat tasje zitten. Mannen hebben ook staartjes maar net iets verfijnder dan de in een knoop op het hoofd gedraaide exemplaar dat je ergens anders ziet. De reclame van de mister Marvis speelt hier de hele tijd door mijn hoofd. En ik niet zo rijk mens kon niet eens inloggen op het gratis account van Swarowski, het werd de Zara. Het wordt etenstijd en ik krijg een groep Nederlandse scholieren in het oog, die zijn namelijk fenomenaal in het zoeken van goedkope eettentjes, daar hebben ze een radar voor, net zoals een radar voor nutteloze spullen die ze kopen en thuis in de hoek smijten. Ze maken rechtsomkeert, ik ook. 'Veel te duur,' zegt de leider van de groep, 'we kijken even verder.' Ik schaduw ze zo onopvallend mogelijk, jongens stel me niet teleur en graag een beetje snel, ik heb honger en mijn leerlingen wisten wat er dan allemaal kon gebeuren, dat wil je niet meemaken. De Tachtigjarige oorlog is daar een peace of keek bij
Het vuile werk
Hoe vaak heb ik ze in mijn carrière in het onderwijs niet gezien..... heel vaak! Hij is minstens 1,85m en dan steek je boven de gemiddelde schoolverlater uit. Ze hebben net een rondleiding gehad in het Museonder en nu hebben ze even vrij. Dat betekent voetballen. Met 'papier en schaar' worden de teams zo eerlijk mogelijk verdeeld. Hij heeft zich voor de vijandelijke goal neergezet en verzet geen stap, roept naar ieder teamlid afzonderlijk dat hij de bal wil hebben en krijgt hem dus niet. Voetballen is een teamsport en dat heeft hij niet door of wil hij niet doorhebben. De anderen rennen, scoren en juichen, hij niet, hij staat. Dit wordt wat in de brugklas, ik voorspel zonder glazen bol: nooit zijn huiswerk af, ligt nog thuis op mijn bureau, projecten altijd kwijt op de dag dat hij ze moet inleveren, hij had ze toch echt in zijn tas gestopt en proefwerken altijd vergeten om in zijn agenda te zetten en zijn computer is ook nog een fenomeen in crashen. Je ziet het hier al op dit veld, 'het vuile werk' moet ook gedaan worden dan kun je juichen of samen jammeren. Ach op den duur komt het wel goed met hem, ook dat leert een jarenlange ervaring mij en hem uiteindelijk ook.