Met de tijd mee- Tswei ijsthee

Met de tijd mee

'Iets met internet en tv. En iets met je moet met je tijd mee.' De laatste zin was me net te binnen geschoten en het nieuwe verhaal van Mijnheer Jack en Mijnheer Krekel was hiermee klaar. Drie dagen hadden mijn hersens nodig gehad om die simpele zin te bedenken. Dus, nadat ik mijn potje koffie besteld had, pakte ik mijn Ipad en typte de zin razendsnel in. Zo die kon ik niet meer vergeten. In de tussentijd waren de wandelende man en vrouw die ik fietsend al gepasseerd was ook op het terras aangekomen en ik hoorde hem zeggen, 'Schermpjes is echt een vrouwending, er zitten hier twee vrouwen op het terras en zij kijken alle twee naar hun schermpje.' Het duurde even voor ik me realiseerde dat hij het vijftig procent over mij had, ik was de tweede vrouw op dit terras. 'Nou meneer ik moest toch echt even een zin opschrijven, ik weet dat het er vroeger allemaal veel romantischer uitzag, pen en papier en een wiebeltafel maar ook schrijvers gaan met hun tijd mee.' Ik citeerde mezelf maar dat wist hij niet. Zijn telefoon gaf een bliebje, een berichtje kwam binnen maar ja na zijn opmerking kon hij niet kijken. Het tweede en derde bliebje kwamen binnen, ik zag zijn vingers jeuken. Ik schonk mijn tweede kopje koffie in, hier, een schitterend terrasje bij een minicamping krijg je een potje voor 1,85€ en ik begon meteen maar aan dit verhaal. Bliebje nummer vijf kwam binnen, of was het zes ik was de tel kwijt. De koffie was op, het verhaal bijna klaar dus ik kon vertrekken voor de laatste tien kilometer tegen de wind in. Ik wenste hen nog een fijne wandeldag, zo ben ik dan ook wel weer en bliebje zeven en acht verstoorden de stilte van de polder. Hij had er ook voor gezorgd dat deze Eva langer met haar Apple bezig was dan ze anders geweest was. Tjee gaat ook dat verhaal met zijn tijd mee? Ik rekende af en was blij dat de prijzen op dit terras niet met de tijd meegingen sommige dingen moeten blijven zoals ze zijn. Koffie met appeltaart voor 4€ bijvoorbeeld, houden zo.

Tswei ijsthee

Vanmorgen kwam ik op het idee om in Duitsland te gaan kijken of mijn maandelijkse boodschappen daar echt goedkoper zijn en het zich de moeite loont om een maal per maand daar de grotere bulk te gaan halen. Na mijn auto geparkeerd te hebben was ik echt toe aan koffie en iets te eten. Ze stond voor me in de rij, aan haar accent te horen kwam ze zeer duidelijk uit Nijmegen. Ze had de taak op zich genomen om voor man en kinderen de bestelling te doen. Aangezien ik het Nijmeegs ook niet fonetisch beheers, laat ik het aan u over om het volgende met veel accent Nijmeegs en een beetje Nijmeegsduits te lezen.
- twee brootchen mit neuwe kaas
- tswei koude ijsthee die mit kers erauf
- drei brootchen gesond
- twee koffie swarts
Dit was de helft van de bestelling de rest ben ik vergeten uit bewondering voor de vrouw achter de toonbank die naadloos alles pakte, misschien dat haar dwingend aanwijzende vinger de bestelster hielp. Het ging toch nog fout toen de mevrouw achter de toonbank vroeg, ' wollen sie Beleg?' Ze hield haar zin al kort maar niet kort genoeg. De bestellende vrouw reageerde gepikeerd en in zwaar Nijmeegs:' Hoezo beleg dat zit toch al op de broodjes!' Niemand in de rij lachte hardop en ik vertaalde voor haar, om nog meer tijdverlies te voorkomen, of ze het bonnetje wilde.'Nou dat kan ze toch ook gewoon vragen!' Ze pakte het dienblad op en liep weg. Ik bestelde, pakte aan en liep ook weg. Toen ik langs de frietafdeling kwam, hoorde ik een man:' Ein Frietchen mit,' bestellen. Ik bekeek hem heimelijk, was dit de leerling die ten tijde van de gekke koeienziekte tijdens zijn mondeling Duits, waar ik als bijzitter zat, vertelde over 'Die verrückte Kühekrank'? Nee daar was hij te jong voor. Of mijn boodschappen hier nu goedkoper zijn, wat maakt het uit, als ik 's morgens wakker wordt met slechte zin, weet ik waar ik moet zijn. Winkelcentrum K. bij de ortliche bakker tegenover de Aldi.