Wat melkdoppen en begrip met elkaar te maken hebben.
Ik kreeg visioenen van zilverpapier en zilveren melkdoppen. Zaken die voor mij, in mijn verre jeugd, op mijn school met katholieke inslag, hoe kan het ook anders in het zuiden van Nederland, onlosmakelijk verbonden zijn met De Missie. Niet de Missie zoals het woord nu gebruikt wordt maar De Missie die nonnen en paters hadden in een voor mij erg ver weg en zeer donker Afrika. Hoe je met zilverpapier en zilveren melkdoppen, donkere kindjes met palmbladerenrokjes, kon bekeren tot bidden en vasten doen en kerstmis vieren, was voor mij als kind al een vraag. Ja ik kom uit de tijd dat internet nog niet bestond en dat informatie uit oud, stoffige encyclopedieën gehaald moest worden, of zoals met De Missie het geval was, op stichtelijke platen te bekijken viel, getekende platen die in mijn klas hingen. Later heb ik bedacht dat ze mijn spaarwerk verkochten en er dus geld voor kregen, deze ombuiging zal zo na mijn eerste zakgeld, toen geld echt waarde kreeg, gebeurd zijn. Wanneer de zwarte kindjes met palmbladerenrokjes uit mijn gedachtewereld zijn verdwenen, geen idee. Ik denk een langzaam proces van ouder worden en betere informatie krijgen. Ik denk dat vooral dat laatste erg geholpen heeft trouwens.
Nu kwamen die visioenen terug, hier in de trein. Net na mij waren twee mannen ingestapt, een Nederlander en een Somaliër. Dat raad ik niet, dat vertelde hij zelf. Hij liet, denk ik, ik kon ze niet goed meer zien, toen ze eenmaal waren gaan zitten, foto's van zijn kinderen en zijn vader zien. Zijn vader was gestorven toen hij in Nederland zat en teruggaan naar Somalië zat er niet in. Die oversteek was echt enkele reis geweest. Dus had hij zijn zus gevraagd om de plek waar zijn vader begraven lag te fotograferen, zodat hij wist waar hij lag.
Toen ontwaakte het zendelingenbloed in de Nederlander. Zijn vader lag niet in de grond, daar lag... ik zal u de Hitchcock waardige beschrijving besparen misschien zit u te eten terwijl u dit leest. Waar is je vader nu? Een vraag waar hij de Somaliër mee bleef bestoken. Of het nu door het slechte Engels kwam dat ze beiden spraken, maar het feit dat zijn vader in de Sol (lees en hoor een Soul) was, drong niet tot de missiewerker door. Hij bleef hem bestoken, het begon meer op hersenspoelen te lijken.
Het gesprek ging verder over, vermoed ik want hun Engels was echt slecht, geesten, geboren worden en doodgaan en over zaken die ik in hun woorden niet kon herkennen. Het was geen aangenaam gesprek, het had iets missieachtigs opdringerigs.
'Waar ga jij doen?' vroeg de Somaliër. 'Ik ga bier drinken', zei de Nederlander. 'Zullen we dan samen gaan en dan betaal ik het eerste biertje', stelde de Somaliër voor. (Ik doe even de echte Nederlandse versie zodat u als lezer het ook snapt). Dat werd afgesproken en ik hoopte dat een paar biertjes ervoor konden zorgen dat ze elkaar beter zouden begrijpen of dat in ieder geval zouden denken. Elkaar niet begrijpen, zit niet in hoe slecht men elkaars taal verstaat en spreekt. Elkaar niet begrijpen zit in het niet kunnen luisteren naar elkaar zonder meteen elkaars overtuigingen te moeten corrigeren. Ik ga ook maar eens iets drinken, dacht ik, ook al is het pas 10.00 uur 's morgens, ik ben eraan toe en als alibi voor mijn zeer zeer vroege drankconsumptie had ik altijd nog het carnaval, heeft die ook eindelijk eens een beetje nut.
Buiten op het station zag ik ieder, tegen de afspraak in, zijn eigen weg gaan, geen biertje samen. De Nederlandse missionaris keek mij aan, ik keek terug met een blik van 'Dus niet!' Een blik die dertig leerlingen stil doet vallen, die hen doet beseffen dat ze iets beter niet kunnen doen, hoewel ze dat iets nog niet eens bedacht hadden, Hij had het door. Ja, ik heb genoeg zilverpapier en stinkende melkdoppen gespaard voor een Missie die later, toen er geen nonnen of paters meer waren, overal ter wereld door organisaties als Foster Parents enz. overgenomen is. Gelukkig accepteren die geld en hoef ik geen zilverpapier meer te sparen en vooral niet die stinkende zilveren melkdoppen als ze überhaupt nog zouden bestaan.