Meidenlawaai - Koeien kippen en geiten

Meidenlawaai

Vanmorgen in het zwembad had ik me er al over verbaasd dat het vooral de meisjes zijn die zo gillen en naar elkaar gillen, de jongens hoor je nauwelijks het is voor hen dan ook bijna niet mogelijk om boven het meidenlawaai uit te komen. Vanmiddag in de trein met een grote groep meiden van begin twintig viel het me weer op. Ze stapten in Den Bosch in, een paar van hen droegen een koptelefoon tegen het lawaai zoals je steeds meer ziet.

Het was druk in de trein, zo druk dat ik al geconstateerd had dat het er op leek dat de verhalen vandaag de trein uit gevlucht waren. Misschien dat deze groep een klein verhaaltje meebracht? Ze moesten allemaal staan, geen probleem en qua communicatie ook niet je roept gewoon naar elkaar. De twee naast mij in het gangpad hoopten dat ze gewone wijnglazen hadden, ze gingen dus naar een feest of zo. Ze hoopten dat er geen,met de typische gooische r uitgesproken, pauperglazen waren. Deze informatie werd gedeeld met de eerste in de staande rij zo'n tien meter gangpad verder. Wat pauperglazen zijn weet ik niet, ik kom niet uit dat deel van Nederland maar het klonk niet gunstig.

Er werd op die tien meter gangpad, druk overlegd hoe ze verder naar het feest gingen, met de bus, de ov-fiets of lopend. Een groep van twintig begin twintigers is het daar niet snel over eens. De standpunten en keuzes werden kenbaar gemaakt met een toenemend aantal decibels. De koptelefoons tegen het lawaai gingen af, dit was belangrijk lawaai en ik had bijna gevraagd of ik hem tot Tilburg, daar moesten ze naar toe, kon lenen. Het lawaai dat jezelf maakt schijnt minder slecht te zijn dan het lawaai dat anderen maken, hoewel hun decibellen bij tijd en wijle ook de pijngrens haalde. Ze stapten uit, het nog steeds niet eens zijnd over hoe ze de reis gingen vervolgen. Wat ik wel hoop is dat ze, waar zij ook naar opweg zijn of goede geluisboxen hebben om over hun lawaai heen te komen of dat er genoeg geluisdempende koptelefoons beschikbaar zijn.

De deuren gingen dicht, het werd weer stil en de jongens in de trein, ik had ze niet gezien of gehoord, konden verder gaan met hun gesprek. Tegen het meidenlawaai maakten ze nog steeds geen enkele kans en dat zal, hoewel ze het nog niet weten, hun leven lang zo blijven.

nawoord

lopend door het stadspark naar het museum viel het mij op dat de daar spelende dixieland bandjes allemaal uit mannen bestonden …. is dit het mannenlawaai antwoord op het meidenlawaai, of is het gewoon toeval? Hoewel ik niet zo in toeval geloof.

Koeien, kippen en geiten

Deze week heb ik getracht om mijn belasting te betalen, netjes op tijd want zo ben ik maar ik ken ook de nukken en grillen van de digitale wereld en die stelde me niet teleur.

Alle gegevens had ik netjes overgenomen inclusief het exorbitante hoge bedrag, volgens mijn gevoel althans, dat ik moest betalen.

Helaas een vakje kleurde rood, dat betekent dit klopt niet! Denk nu niet dat dat op het bedrag sloeg want dat soort foutjes worden helaas niet gemaakt. Dus de belastingdienst gebeld althans 45 minuten in de wachtrij gehangen voordat ik een zeer vriendelijke dame aan de lijn kreeg. Voor die tijd was er door een bandje iets de snelweg richting mij geslingerd maar helaas dat ging zo snel dat ik de info echt niet op kon pikken en ik ben nog steeds gewend dat de info uit 10 monden tegelijkertijd op mij afgevuurd wordt (oude vaardigheden leer je niet zo snel af).

Ze kon me niet helpen ik moest zoals zij het zei, uw-bank bellen daar lag de storing, daar had ze net een melding over gekregen. ‘Zij wel, ik niet,’ dacht ik me beetje achtergesteld voelend. Of ik nog andere opmerkingen had. Ja die gingen over het bandje en dat luisteren naar, een langzamere vaardigheid is dan spreken, dat moet de belastingdienst toch weten na bepaalde affaires, grapte ik nog. Ze reageerde niet, nee dit soort gesprekken worden voor trainingsdoeleinden opgenomen. Wie er getraind wordt, wordt er trouwens niet bij gezegd maar ik heb mijn vermoedens.

Ik heb 'uw-bank' gebeld…. lachen…wachttijd tot ….juist dan zit hun werkdag er dus al een kwartier op.

Nu bezit ik gelukkig, mijn wantrouwen tegenover de digitalietijd blijft toch wel na twee jaar digitaal lesgeven, nog een rekening bij een andere dan uw-bank. Het beruchte vakje kleurde niet rood! Juich! Helaas een ander vakje wel en al snel wist ik, ik moest de niet-uw-bank bellen, wachttijd… u raadt het al tot na werktijd.

Lieve, lieve belastingdienst kunt u de volgende keer bij uw aanslag aangeven in hoeveel:

⁃ koeien

⁃ kippen

⁃ geiten

⁃ zakken graan

⁃ hamsters ( om het bedrag na de komma ook te kunnen betalen)

ik mijn aanslag ook kan betalen, mocht de digitale doodlopende weg weer eens niet werken. Ik zet ze met genoegen op de door u te bepalen plek ergens in Apeldoorn neer.

ps het is me uiteindelijk gelukt met veel digitaal geïmproviseer. Ik heb medelijden met de mensen die iets minder digitaal zijn dan ik. Tijd voor kamervragen?