Lief

Ik denk
Dat ik het leven
Nog nooit
Zo lief gehad heb
Als nu

Het grasland niet
De dijken niet
De opgeschrikte reiger niet
De bloemen niet
En zelfs de tegenwind niet

Want als het water
Stijgt en stijgt
Dan pas ben je blij
Dat je ergens in je leven
Echt hebt leren zwemmen
Dat je echt hebt leren zeggen
Ik heb het leven lief
Ik heb mijn leven
Echt lief

Kaas en brood

'Nou mevrouw, ik heb hier heel wat navelstrengen doorgeknipt en echtscheidingen veroorzaakt de afgelopen weken!' De veroorzaker van al deze familiaire ellende stond bij de Gamma bij de ingang. Het regende dus was ik snel naar de Gamma gereden om mijn kapotte fietspomp te vervangen door een wel werkende en nu waren we in een zachte regen in gesprek geraakt. 'Ja er mocht per gezin maar één persoon naar binnen en dat deed pijn,' lachte ze, 'dus man naar binnen, vrouw buiten of andersom. Kinderen ook niet in het winkelwagentje, nee kindjes mooi buiten. En dan hoor je wat aan smoesjes, ja maar hij koopt altijd het verkeerde bijvoorbeeld. Nou mevrouw dan gaat u naar binnen en hij blijft lekker buiten, dan weet u zeker dat u het juiste hebt. Dan zie je deuken in de mannetjes ontstaan hoor. Ook leuk, maar we zijn niet getrouwd, hij is mijn man niet. En dan komen de dreigementen dat ze niet meer komen, ook niet als dit alles voorbij is, echt lache. En kent u de Johnny's en de Shirley's?'

Ze wachtte niet op antwoord en praatte lekker door, 'Ja dat zijn die echtparen die voor u staan in de gang bij de supermarkt en dan ter plekke nog moeten beslissen wat ze willen eten. Waar heb jij zin in schat, bami of nasi? Weet je het echt zeker dat het nasi moet worden, wil je niet liever bami eten vanavond, schat?' Ze gaf een perfecte imitatie van echtparen die ik inderdaad in de supermarkt voor me had gehad en ook had gevraagd om even tempo of plaats te maken, de Johnny's en de Shirley's dus. 'Denk eraan, handjes aan het winkelwagentje meneer! Dat was geen anderhalve meter meneer, dat is uw lengte minus uw hoofd, makkelijk zat om te onthouden toch!'

Ze was weer aan het werk gegaan, de regen was voorbij en de auto's met gehaaste klussers, kwamen de parkeerplaats weer opgereden. We namen afscheid. 'Ja mevrouw dit gaat nog wel even duren daar moeten we maar van uit gaan, dit is niet een twee drie voorbij.' 'Nee,' beaamde ik,' hier zitten we nog eventjes aan vast of we willen of niet! 'En als het klaar is, mevrouw, dan laat ik niemand meer de kaas van mijn brood eten, dat heb ik hier wel geleerd in de tijd dat ik hier bij deze deur sta.' 'Handjes aan de winkelwagen meneer, anders plak ik ze wel even voor u vast hoor!' Ze grapte en grolde door, maar iedereen deed wat ze zei en niemand maakte ook maar enige kans om dat plakje kaas van haar boterham te eten, nu niet, voor deze tijd niet en straks ook niet.

Man met hondje

Ik had vanmorgen net mijn eigen luikjes open gedaan en was naar de woonkamer gelopen om daar de lamellen open te doen. Even voor uw begrip mijn woonkamer heeft een raam van vijf meter breed en twee meter hoog aan de ene kant en daarop staat in een rechte hoek een raam van drie bij twee meter. Ik heb dus een zeer ruim uitzicht op mijn omgeving, vanmorgen een iets te ruim uitzicht.

Aan de overkant van de straat liep een hondje, tien centimeter hoog en ook tien centimeter breed, vaal wit en omdat het halsbandje aan een kant zat, nam ik aan dat daar zijn kop zat. Een mislukt exemplaar, dat natuurlijk heel lief was. Ja, wat moet je als baas anders zeggen, God heeft zich vergist toen hij mijn hondje schiep? U kent die situatie natuurlijk ook bij mensen, want wat zeggen we als een baby er nog niet zo gelukt uitziet... zeker te weten dat dan het woord lief valt. Je gaat de leveranciers van het DNA toch niet vertellen dat het straks als de baby ouder wordt waarschijnlijk allemaal goed komt, dat doe je niet. Nou voor dit hondje was het later niet goed gekomen, waarschijnlijk alleen maar slechter geworden. Maar het was niet het hondje dat zorgde voor een knarsend tot stilstand komen van mijn denkvermogen, het was niet het hondje dat de druppel vormde die de emmer deed overlopen - een uitdrukking die ik altijd al raar gevonden heb, een druppel laat een emmer overlopen, alsof de dijken doorbreken, een druppel kan hooguit een emmer overlatendruppen en dat kijkt me nauwelijks een noemenswaardige ramp - maar dat terzijde. Natuurlijk bent u slim en weet dat het eerste element uit de titel mijn wereld tot stilstand bracht, de man! Aan het andere eind van de lijn liep de man. Midden vijftig, in korte broek met T-shirt. Het woord krap paste echt niet meer bij deze outfit, T-shirt over bolle buik, korte broek te kort en veel te klein. Tot nu toe ging het nog dit soort beelden zie je wel vaker maar onder de korte broek en de knobbelknieën zag ik half lange zwarte kuit sokken, ik hield mijn adem in, nee hè geen zwarte sokken in witte gympen! Nee, het kan nog erger, half lange zwarte kuitsokken in blauwe Adidas badslippers! Mijn wereld stond stil achter mijn vijf bij twee en drie bij twee grote uitzicht, mijn verstand was gestopt met denken. Nadat ik uit mijn verstarring ontwaakte en ik het touwtje van de lamellen dat ik al die tijd als het touw aan mijn reddingsboei los kon laten, ben ik eerst maar koffie gaan zetten. Dit was geen druppel die een emmer deed overlopen, dit was een hele sloot water in een keer. Zwarte halflange kuit sokken in blauwe Adidas slippers, stelt u zich dat eens voor maar gooi eerst uw emmer leeg voordat dit beeld uw emmer doet overstromen.