Laten we doen
Laten we doen
Alsof de mensheid
Niet ziek is
Laten we doen
Alsof er
Geen gevaar bestaat
Laten we doen
Alsof alles
Normaal is
Laten we doen
Zoals we deden
Hiervoor
Laten we drinken
Laten we lachen
Laten we even
De zwaarte vergeten
Laten we praten
Gedachten bespreken
Filosoferen
Hoe het nu verder gaat
Laten we praten
Over angst
Over toekomst
Over gewoon
Dat wat ons
Ter harte gaat
Laten we doen
Zoals we
Altijd al deden
Maar lieve vrienden
Laten we dat
Toch maar Heel veiligjes doen
Paradise lost
Hier hadden ze geen rekening mee gehouden, dit was namelijk hun plek, hun terrein. Hier ontmoetten ze elkaar, hier werden sterke verhalen verteld, hier werd misschien lief en leed gedeeld, de grenzen verlegd, hier heersten de ontluikende hormonen, hier heersten zij, als ongekroonde koningen. Nog nooit had iemand hen deze plek met succes betwist en wie de strijd aanging, delfde snel het onderspit.
Maar nu, nu stonden ze aan de kant, verslagen, keurig anderhalve meter van elkaar, als schildwachten, zij mochten niet die anderen wèl. Ineens is hun skatebaan, hun koninkrijk, in handen van alles onder de beruchte anderhalve meter, alles onder de twaalf jaar. Zij staan aan de kant, ze zijn 12 jaar of ouder, ze dragen hun outfit nog wel, met skateboard of fietsje wat nonchalant bij de hand maar wel zonder de oude bravoure. Ineens moeten zij wachten op degenen die twee maanden geleden nog op hen moesten wachten. Degene die zij eigenlijk geen blik waardig keurden, die ze wegjoegen als zij wilden skaten, want het was hun baan en ze dulden hier geen hofhouding of hofnarren, zij waren de koningen. Hier maakten ze indruk op de meiden langs de kant die er nu ineens niet meer zijn, hier maakten ze indruk op elkaar, bevochten elkaar al skatend.
Nu krioelt het van dat kleine grut dat zich vermaakt op hun baan en zij, de onttroonden, mogen wachten tot dat grut weg is gaan, uit eigen beweging want ze mogen niet te dichtbij komen en bravoure op anderhalve meter werkt lang zo goed niet. En als er een probeert om toch even iets te doen aan zijn tanend imago dan worden de voorschriften gehandhaafd door de beste handhavers die er zijn, de moeders van het jonge spul. Hier hadden ze geen rekening mee gehouden, volwassen worden op je twaalfde is soms hard.
Gewoon simpel
Ik verstond
Ik ga het even
Voor u malen
En dacht
Zo'n hele molen
Voor 5 kilo meel
Maar de molenaar zei
Ik ga het even
Voor u halen
En zette de volle zak
Tussen ons in
Samen zetten we
Al pratend
De tijd terug
Ver voor
De tijd van nu
En voor
De tijd van gisteren
Want gisteren
Was nu
Nog steeds
Te dichtbij
We gingen
Terug naar
Zaaien
Oogsten
Graan
Malen
Meel
Bakken
Brood
De eenvoud
Van het leven
Even weg
Van nu
Van gisteren
Van ziekte
En de toch
Nog steeds
Rondspiedende ogen
Van de dood
Gewoon
Simpel
Zaaien
Graan
Malen
Meel
Brood