Kunst of gevulde koeken
Kunst of gevulde koeken
Waarom, vraag ik me af terwijl ik omringd wordt door 30 totaal niet geïnteresseerde bruggers. Waarom jagen we ze nog steeds in zo'n grote groep een museum in om ze zo kennis te laten maken met kunst? Het enige wat op dit moment hun interesse heeft, is het aanbod eten in het restaurant en de appjes die op de nu niet meer verboden gsm binnen zijn gekomen. De docenten lopen heen en weer, pogingen doend om autoriteit en gezag uit te stralen. Nog vijf minuten hoor ik, terwijl er nog een halve rij voor de gevulde koeken staat. Ja dat wordt trubbel en gechagrijn in de bus terug! Succes ermee!
Toen ik jong was, ging je bij hoge uitzondering naar een museum. ´ De Heilige Landstichting´ was het in mijn geval. Maar ik zeg het hardop de jeugd van toen is de jeugd van nu niet. Zaken die toen ook speelden zoals bij de groep horen, spelen nu voor de jeugd tienvoudig mee. Dat weten we en ook hier zie ik dat. De groepsnorm van 30 bruggers hun natuurlijke 'er niets aan vinden' modus, hoort allemaal bij de leeftijd, want waar moet je kunst plaatsen in een denkkader dat zich net ontwikkelt en waar heel andere zaken een hogere prioriteit hebben? Aan de groepsnorm is nu bijna niet meer te ontsnappen zonder buiten de groep te vallen en voor altijd het label 'nerd' opgeplakt te krijgen of digitaal achtervolgt te worden. Vroeger stond er misschien met krijt ´wie hier woont is gek´ op je stoep. Emmer water en weg was het, maar nu wis je het niet meer met een emmer water.
Ik weet dat menig schoolleiding en menig roostermaker een hartverzakking krijgt als er met groepjes van vier leerlingen op pad gegaan zou worden gedurende een week. Lesuitval ! Maar dat kan toch niet! Ja, dat kan wel als je maar wilt als school als onderwijsgevend Nederland. Nu kweek je in mijn ogen 'kunstuitval'. De tweede groep van 30 komt binnen en wordt stevig geïnformeerd door de eerste groep, vooral over de kwaliteit van de gevulde koeken te zien aan het wijzen. De eerste had de gevulde koeken al gevonden zonder hulp en de rondleiding moet nog beginnen. Waarschijnlijk te laat.
In 43 jaar onderwijs heb ik veel zien veranderen, ook dit soort bezoeken aan museums bijvoorbeeld. Maar het verbaast me nog steeds dat we weten dat we het zo niet moeten doen en het toch blijven doen.
Ik zoek het rustige deel van het museum op en constateer dat de gevulde koeken alweer aangevuld zijn. Gelukkig dat scheelt weer een hoop trubbel en gechagrijn!