Ik mocht zelf kiezen

'Ik mocht kiezen,' riep hij behoorlijk luid door het restaurant van het museum. 'Hij' is een jongen van 14-15 jaar, bezig met de dubbele groeispurt, die zijn broer al achter de rug had. Zijn broer was dit jaar minstens een meter gegroeid en toornde nu met zijn 2.10 meter toch een aardige kop boven zijn vader uit. 'Ik mocht toch zelf kiezen,' herhaalde de jongste, 'en ik heb dit gekozen.' Hij wees op de onvolprezen hamburger die ze hier serveren. 'Ja maar,' zei moeder, 'je weet dat je wel iets gezonds moet kiezen.' 'Dat is niet kiezen,' antwoordde de lange broer. 'Klopt,' zei de jongste,' ik mocht zelf kiezen en koos dit.' De oudste concentreerde zich op zijn aardbeienvlaai en de jongste begon mokkend maar tevreden aan zijn hamburger.
'Wat gaan we hierna met z'n allen doen,' vroeg moeder. 'Ik ga de bovenverdieping doen,' zei vader. De twee pubers schoten overeind, de bovenverdieping, daar waren ze niet op voorbereid. De oudste herstelde zich het snelst en antwoordde, bewust het woord 'allen' overslaand, dat hij naar de Mac ging aan de overkant. Moeder protesteerde niet terwijl zelfs ik de Mac als totaal ongezond ervaar. Deze zoon had de dubbele groeispurt dus echt achter de rug. 'Ik ga chillen bij opa en oma,' zei de tweede broer, ook hij sloeg het 'allen' over.
Op de een of andere manier bleek er in het gezin een alarmbel te zijn afgegaan, want vader stond abrupt op en zei tegen zijn dochter:' Wij gaan nu een taartje uitzoeken!' Met een dikke klemtoon op nu.
'Ach, dat zou ik leuk vinden,' zei oma zo'n beetje tegen opa en een beetje tegen de neutrale ruimte. Ze had duidelijk een groot psychologisch inzicht ontwikkeld tijdens de opvoeding van haar dochter, de leading moeder in dit verhaal. 'Ik ook,' zei opa, 'dan kunnen we een potje kaarten.' Waarom zag ik al meteen de bakken met chips op tafel komen, waarom zag ik allerlei, vooral ongezond, vet maar voor een puber schijnbaar voedzaam eten op tafel komen?
'Is je taartje lekker,' vroeg moeder aan haar dochter. 'Mmm,' antwoordde dochter, haar groeispurt moest nog komen. Maar op een dag, thuiskomend met haar eerste vriendje, zou zij waarschijnlijk ook uitroepen:' Ik mocht toch zelf kiezen!'
'Ja moeder, je jeugd groeit op,' dacht ik, 'geniet ervan dat ze vandaag, op een zonnige zondag, met allerlei feesten aan de overkant op de kade, met jou nog door een museum lopen. Geniet ervan, nog even en dan zijn ze echt groot. Geniet ervan!' 

Doe normaal

'Hé mam, doe normaal!' Ze schaamde zich voor haar moeder zoals alleen pubers zich kunnen schamen voor het gedrag van hun ouders. 'Doe normaal,' herhaalde ze in een staccato ritme, hetzelfde ritme waarin haar moeder haar dingen verbood. 'Nee, dat mag niet, hoor je, dát mág níét!' 'Ik doe toch normaal,' zei haar moeder ietwat uitdagend. 'Nee, dat is niet normaal, doe je truitje weer aan, je lijkt wel een nudist!' Nou weet ik, als onafhankelijk toehoorder, dat er meer uit moet dan dat ene truitje voor je van enige vorm van nudisme kunt spreken. 'Het is warm en ik heb toch een hemdje aan.' Inderdaad het was een degelijk hemdje, geen kantjes, geen frivooltjes gewoon een degelijk hemdje met spaghettibandjes. Er werd niets getoond dat op dit terras als ongepast zou kunnen worden betiteld.
Ik had het gezin al van verre aan zien komen lopen en ik kon me goed voorstellen dat moeder het warm had gekregen van de zonnige wandeling en dat het uitdoen van het truitje voor een weldadige afkoeling kon zorgen. Die afkoeling gold niet voor dochterlief, die raakte steeds meer verhit. Je moeder, zonder truitje op een terras, vreselijk, vré-se-lijk, vooral als je zelf op een leeftijd bent dat je je voor je lichaam schaamt. Een lichaam dat vrijpostig alle kanten uit groeit zonder dat je er iets over te zeggen hebt. Moeder was die schaamte allang voorbij.
'Pap, zeg jij er eens iets van!' Nog voor pap de drankjes op tafel had kunnen zetten, werd hij in haar truitje-aan-truitje-uit-geschil betrokken. 'Hoezo, het bevalt mij wel wat ik zie.' 'Daar gaat het niet om, ze lijkt wel een nudist!' Ze had hier haar tanden ingezet en zou echt niet loslaten! 'Wat is dat, een nudist,' vroeg broertje. 'Dat is iemand die van naakt rondlopen houdt, je ziet ze zo af en toe op het strand of op een speciale camping.' Pa beschreef het fenomeen nudist alsof het om een exotisch wezen ging. 'Raar,' reageerde broertje en ging verder met zijn cola. 'Nou,' dat is maar hoe je het bekijkt.' Pa had besloten om hier een wijze les aan te koppelen. 'De een vindt dit normaal en de ander dat, het gaat om het respect dat je voor andermans keuze hebt. Wij nemen jullie mee naar de kerk en dat vinden anderen weer raar. Als ze maar respect hebben voor onze keuze.' Pa was uitgesproken en nam een slok van zijn alcoholvrije biertje.
'Hoor je het nou,' zei moeder, 'het gaat erom dat je respect hebt voor andermans keuze en ik heb ervoor gekozen om mijn truitje uit te doen. Dus een beetje respect graag.' Moeder keek met een onderdrukte overwinnaarsblik naar haar dochter. Helaas iets te vroeg. 'En het is mijn keuze om daar tegen te zijn,' flitste de dochter terug. Het werd stil, erg stil.
De drankjes waren op en vader stelde voor om de terugweg te aanvaarden. Hij wreef even over de schouders van zijn vrouw. 'Heb je je wel ingesmeerd?' vroeg hij, 'ze zien er een beetje rood uit.' 'Oh jé, helemaal vergeten!' en automatisch trok moeder haar truitje weer aan. Het gezelschap aanvaardde de terugweg, de vrede was hersteld.
Ach, deze vader zou al zijn onderhandelingstactieken nodig hebben de komende heerlijke puberjaren en als die voorbij zijn dan is hij er klaar voor om minister-president van ons land te worden. Minimaal van ons land, mí-ní-máál!