het is goed zo - Ein Zeichen

Het is goed zo

Ooit ging het stukken sneller

Nu sjokt ze

Achter haar rollator aan

Boodschapjes gedaan

Straat oversteken

Bijna thuis

Het leven

Raast aan haar voorbij

Heeft haar

Van alle haast ontdaan

Bijna thuis

Opruimen

Zitten

Voor vandaag

Heeft ze genoeg gedaan

Ein Zeichen

De afgelopen twee dagen heb ik ongeveer 90 km op de Weser-Radweg afgelegd. Een mooi fietspad dat voor het grootste deel naast de Weser loopt. Je kunt heen en ook weer weer en je komt zelden een moeilijke afslag tegen. Op mijn heen had ik er een gezien, brede fietsweg werd na een negentig graden bocht smal, er stonden paaltjes en er lag grind. Dit punt had ik onthouden. Op de Weser-Radweg steekt niemand een hand uit, je gaat heen of weer en op een afslag is er niemand of je kijkt met zijn allen even goed uit, prima geregeld!

Ik was op de terugweg en naderde het moeilijke punt, handen aan het stuur dus. Hij kwam tegen me in, leeftijd eind zestig of zoiets, te strak, te fel wielrenshirtje en hij moest linksaf. Een andere optie, behalve het afgemaaide korenveld in was er trouwens niet. 'Zeichen geben!' blafte hij me na. In een reflex stak ik een niet nader te benoemen vinger van mijn linkerhand op, hier had hij zijn teken, de Schlaufuchs. Aan zijn gemopper te horen was dit niet het teken dat hij in gedachte had. Ja er zijn mensen daar kun je het nooit goed bij doen. Zijn vrouw, zelfde fiets, zelfde iets minder te krappe wielrenshirtje groette mij en ik haar. Ik fietste vrolijk verder, Schlaufuchs dacht ik nog een keer of dat nu op hem of mij sloeg, doe maar op hem. Daarna fietste ik nog 20 km voor ik weer 'thuis' was, helemaal veilig zonder handuitsteken want je kunt hier heen en weer en dat is het zo'n beetje.