Gezellig - Mijn dames

Gezellig

Het is half elf in de morgen, ik zit in café Kasbah Düsseldorf mijn wakkerword-cappuccino te drinken. Achter mij popt de champagnekurk van de fles, zo te horen aan het lawaai, de tweede fles want ze hebben iets te vieren. 'Gezellig,' roept een vrouw in het gezelschap. Daarna volgt de gebruikelijke discussie over de betekenis van dit nauwelijks te vertalen woord. Ik kijk naar mijn bestelling, 'Lekker,' denk ik en ik eet 'gezellig' mijn Mandelkuchen op, deze keer mit Sahne, want de machine doet het na drie jaar in reparatie te zijn geweest. 'Gezellig,' denk ik en prik mijn vork vol overtuiging in de slagroom. 'Gezellig,' denk ik, 'ons Nederlands woord, niet te vertalen.'
Het gesprek achter mij gaat intussen over de Duitse economie, niet-gezellig, die hebben snel een derde fles nodig wil het daar weer 'gezellig' worden.

Mijn dames

Voor ik Düsseldorf in wilde wandelen, besloot ik naar het toilet te gaan. Daar speelde zich het volgende af, in het Duits, maar ik geef het voor het gemak en het gevecht met umlauten en naamvallen in het Nederlands weer.
'U moet links,' klonk het achter mij op de trap. Omdat dat richting 'mannen' ging hoorde ik hem wel maar reageerde niet. 'U moet links,' klonk het weer en aangezien ik verder de enige op de trap was, was het dus tegen mij. En soms ben ik iets, in de tijd die nodig is om te draaien, helemaal beu, kortom ik was dit beu en dan heeft een reactie geen hersencel geraakt. Terwijl ik me omdraaide wees ik hem op twee vrij identieke buitenlichamelijke kenmerken die mij rechtsaf lieten slaan. Voor zijn gemak deelde ik het woord en twee lettergrepen en wees ze ook nog aan. 'Da-men,' zei ik links en rechts wijzend. Hij kleurde vuurrood. 'Gelukkig,' dacht ik,' misschien is hij nog te redden' en ik ging rechts, mijn voorgenomen weg vervolgend. Maar dat kleine duivelinnetje in mij vroeg zich af welke kleur zijn hoofd had gekregen als ik in die spiltsecond besloten had om uit te beelden dat ik geen Herr was en dus rechtsaf moest. Buiten hebben dat duivelinnetje en ik heel hard staan lachen. 'Wat een idioot,' zal men gedacht hebben en weet u wat, ze hadden nu wèl gelijk.