Epiloog - Zinloos gelukkig

Epiloog

Op het strand
Leeft iedereen
In het ritme
Van de zee

Zelfs de uren
En minuten
Doen aan deze
Traagheid mee

Eeuwenoude golven
Maken zich niet druk
Of ze morgen nog bestaan

Ze doen
Wat ze
Al eeuwen doen
Ze komen
En ze gaan

Ondenkbaar oud
Ondenkbaar diep
Met de wijsheid
Van de man
Die ooit
Over water liep

Zinloos gelukkig

's Morgens als ik
Opsta kan ik soms
Zomaar
Gelukkig zijn
Zonder reden
Zonder zin
Zinloos
Gelukkig zijn

Het geklater
Van het water
Volgt het ritme
Van mijn lied
Mijn spiegelbeeld
Lacht zacht
Om een
Door mezelf
Bedachte grap

De koffiekan
Vertel ik
Hoe goed
Dat ik me voel
Hij seint
Met geur terug
Dat hij begrijpt
Wat ik bedoel

Het zonlicht
Streelt behoedzaam
De blaadjes
Van de rozen
Hoewel de bloemen
Rood zijn
Zie ik
Dat ze blozen

's Morgens
Als ik opsta
Kan ik soms
Zo maar
Gelukkig zijn
Vederlicht
Haast transparant
Geen herinnering
Doet meer pijn