Een toetje vooraf- Verwarrende tegenspraak
Een toetje vooraf
'Bent u bekend met het systeem of zal ik even meelopen?' vroeg de man bij de deur. Voor ik kon antwoorden liep hij voor mij uit. Ik word steeds gemakkelijker constateerde ik, hoewel je plaats vinden in de Vredenburg dat kan een hele hele tour zijn. Dus het was wel echt wel makkelijk dat hij meeliep en mij zo meer tijd gaf voor mijn hobby. Ik vind het namelijk heerlijk om naar een zaal te kijken die volstroomt, hoe mensen hun plek zoeken, rond turen en zwaaien naar iemand die ze waarschijnlijk herkennen, zelfs op zeer grote afstand. Het gerumoer en geruis vind ik al vanaf de eerste keer dat ik zo'n zaal binnenkwam een toetje vooraf en uitermate fascinerend.
Mijn achterburen waren ook gearriveerd hoorde ik, in de Vredenburg kun je dat alleen zien als je opstaat en je omdraait. Het geluid was genoeg, een van de twee was het type 'allesweter', hij sproeide zijn kennis over zijn metgezel heen en helaas ook over mij. De film waar het concert mee begon konden ze weglaten, hij had nooit begrepen wat het nut daarvan was. De toevoeging van een elektrische gitaar bij deze middeleeuwse muziek, wie verzint dat. Hij sproeide maar door en door en door als een op hol geslagen tuinslang en vooral niet luisterend naar de mening van zijn metgezel.
De vriendelijke deurwacht kwam aan met een wat ouder echtpaar die al een tijdje heen en weer hadden staan te schuifelen bij mijn rij. Wat bleek, de 'allesweter' en zijn metgezel zaten op de verkeerde plek. Dan zou je verwachten dat iemand opstaat en gaat, maar nee, de 'Weter' startte de onvermijdelijke discussie, 'Nee, hoor kijk maar we zitten goed!' Zoals ik al zei, het systeem daar is niet helemaal doorzichtig en transparant en dat was het ook niet voor de 'Weter' helaas wel voor de deurwacht. ' Dan kunnen zij toch daar gaan zitten,' hij wees kordaat op zijn eigenlijke plek. Dat feestje ging niet door en mopperend vertrok hij met zijn metgezel. Mijn buurvouw voor die avond ging zitten, 'Weet u ik word altijd zo faalangstig van deze zaal! Ik zoek en zoek en hoop dat ik goed zit.' 'Mevrouw,' antoordde ik als zelfbenoemde expert,' gewoon aan de deurwacht vragen, dat scheelt veel gedoe en stress.' Het concert startte en de zaal werd stil.
Later in de trein zaten de twee mannen voor mij in de coupé, dat scheelde besproeing met nauwelijks ter zake doende feitjes. 'Ik zei je toch dat die film nergens op sloeg.' De 'Weter' was weer de 'Allesweter' geworden en sproeide er lustig feitjes op los.
En daarom houd ik van het volstromen van een zaal je kunt je oeverloos over allerlei mensen verwonderen, zij zijn het toetje vooraf, zij zijn keer op keer de spelers in een nog ongeschreven proloog..
Verwarrende tegenspraak
'Hoe laat gaat u vetrekken?' vraagt de vrouw aan de man van de paardentram. 'Zometeen,' antwoordt hij. Ik kijk op mijn horloge en zie nergens een 'zometeen'. Hij staat er al een dikke twintig minuten en nog steeds is het zo te zien niet 'zo meteen'. Hij draait nog eens een shaggie en nog maar een voor 'zo meteen'. 'Wanneer gaat u vetrekken?' vraagt een ander, 'We moeten nog even wachten,' zegt hij ,'want er komt er nog een.' 'Oh,' zegt de vrouw, 'u vertrekt dus zo meteen.' Ik stap maar eens op mijn fiets, nee eerst nog een kopje koffie, vertrekken doe ik zo maar niet meteen.