Duivenoorlog

Duivenoorlog

Vandaag heb ik een kleine oorlog uitgevochten en ook gewonnen. Het was weer giga druk in alle restaurants, mensen stonden buiten op de stoep te wachten tot ze naar binnen konden. Nou als ik iets niet doe is het dat, bovendien als je alleen reist, ben je op drukke tijden nogal eens de klos en zit je ergens bij de nooduitgang.

De supermarkt verkoopt heerlijk brood en dus besloot ik om dat te doen wat de Parijzenaren ook doen, de restaurants mijden en aan de Seine lunchen. Brood, banaan, yoghurt en met het zeer vernuftige meslepelvorksetje dat ik van een vriendin gekregen had in de tas, was ik er klaar voor. Mijn buurvrouw op de bank had een tonijnsalade en die aan de andere kant iets van een pizzabroodje. Eten op een bank betekent duiven! Het begint altijd met één duif, altijd een zielige, die trekt met een pootje, een vleugeltje heeft hangen of doet of hij aan een oog blind is. Trap er niet in dit is allemaal geoefend, allemaal spel, want als je naar ze wappert vliegen ze helemaal gezond weg!

Nou die ene probeert je aandacht te trekken zodat je niet ziet dat zijn twee kompanen je van achteren van je lunch proberen te ontdoen! En als je goed kijkt, zitten er verderop nog eens tien te wachten die zich met plezier op jouw broodje willen storten! Het zijn net zakkenrollers die duiven, een is er goed geoefend in zielig doen en de anderen vallen je stiekem van achteren aan!

Maar ik heb gewonnen, samen met mijn buurvrouw aan de ene kant en die aan de andere kant. Morgen zal ik wel spierpijn hebben van al het gewapper maar niemand, ook niet de duiven in Parijs, gaat met mijn lunch aan de haal! Dan is het oorlog, gewoon oorlog een Frans-Nederlandse oorlog waarbij de 80-jarige oorlog in een klap verbleekt!