Verhaalloos // Ander volk

Verhaalloos

Ik zit op een terras in Bakel, helemaal alleen er is hier geen verhaal te bekennen. Het reclamebord flits een 'welcome in onze gemeente' en een 'stay safe'. Daarna volgt gewoon in het Nederlands de aankondiging van een fietstocht en een rondleiding in Handel. Een meisje loopt voorbij en praat tegen haar gsm. Iemand toetert, zij zwaait. Ik bestel een tweede kopje koffie, misschien is het te vroeg voor verhalen. De muziekinstallatie is aangezet en 'We could be heroes,' schalt over het lege terras. Het is zaterdagmorgen tien voor half twaalf en dit is alles wat er gebeurt in Bakel, Bakel gemeente Gemert flitst het bord. Ik reken af, trek mijn wandelschoenen weer aan en onder de onsterfelijke klanken van 'You never walk alone', begin ik aan mijn 5 km lange terugtocht. Bakel, een dorp zonder verhalen, vanmiddag Aarle-Rixtel eens proberen. Waarom klinkt dat ook als een zinloze verhaalmissie Bakel gemeente Gemert,Aarle-Rixtel.....hmmm 

Het verhaal van Aarle-Rixtel

Je fietst er in

Je fietst er uit

Niet meer

Niet minder

Einde verhaal

Ander volk

Iedere camping heeft wel zo iemand, zo'n vaste gast die al jaren op dezelfde plek staat. Je herkent ze meteen, caravan, een iets professioneler gespannen waslijn, klein tuintje om de voortent en, in dit geval, een kabouter om alles af te ronden. Hij staat altijd, met zijn hele gedoetje, op een strategisch punt op de camping, zo ook hier, hij staat naast mij. Niet dat ik interessant ben, nee, ik ben van het appartement. Hoe hij dat uitspreekt zegt genoeg over de totaal ontbrekende waardering voor mijn onderkomen. Ik ben waarschijnlijk een afvallige kampeerder, wat ook klopt. Hij weet van iedereen waar ze die dag naar toe gaan, of wie er die dag op bezoek komt en hij bemoeit zich drie keer per dag met het vangen van de haan van de buren die in het verkeerde kippenhok terecht gekomen is. Hij raapt de gevallen peertjes uit zijn tuin en houdt alles in de gaten. Het is zijn camping. Komt iemand terug dan worden ze geacht om even langs de poortwachter te komen en te vertellen hoe het daar waar ze naar toe geweest zijn, was. Gaat iemand definitief vertrekken dan krijgen ze de raad om volgend jaar, als ze terugkomen en dat staat voor hem vast, om die plek te vragen. Het wordt vechten om die plek volgend jaar! Zijn vrouw rommelt in de caravan, je kunt heel wat rommelen in zo'n ding en ze stoort zijn bezigheden met koffie, lunch en diner. Maar niemand sluipt stiekem voorbij als hij aan het eten is, ze maken geen kans, het achterraam van zijn caravan staat open. Hij hoeft alleen iets harder te roepen als ze de trechterachtige fuik naast zijn caravan in lopen. Ach, iedere camping heeft zo'n gast en er is eigenlijk niemand die zich daaraan irriteert, hij hoort bij de folklore van het campingleven. En voor mij, die van het appartement kan er net een over de heg gegooide 'Mooi weertje vandaag' vanaf. Ik ben van de appartementen en ja dat is echt heel ander volk.