Voor het eerst // Hoe een droom uiteenspatte

Voor het eerst

Vandaag heb ik het voor het eerst gedaan. Na lang uitstellen, uit een vorm van schaamte denk ik, net niet op tijd komen, ook Freudiaans te verklaren natuurlijk, is het vandaag wel gelukt en op wat voor een symbolische dag. Dat ik dit pas op deze leeftijd doe is echt een omissie. Een oud woord dat wel goed bij de situatie past en in het huidige taalgebruik vervangen is door iets met een steen en geleefd hebben. Vanmorgen was ik al vroeg wakker en toen dacht ik: "Nu, nu ga ik het doen, geen smoesjes meer, nu en opschieten want je moet nog je spullen pakken. Maak er maar een haastklus van!" Dus een half uurtje later stond ik, als groentje met nog iets natte haren, in de rij met vrouwen te wachten op mijn beurt. 'Jé, hoe doe je dit? 'En aangezien de mens leert door af te kijken, keek ik af iets wat eigenlijk, heel tegenstrijdig aan de menselijk natuur, juist op het instituut dat bedacht is om te leren 'de school' niet mag. Hier wel, ik keek gewoon af, maagdelijk als ik was op dit gebied. De volgorde is simpel, je pakt een blad, kiest één of twee croissants, wel of geen cake, wel of geen gekookt ei, wel of geen jam, wel of geen yoghurt of jus d'orange. Er moesten wel erg veel beslissingen genomen worden waarbij de laatste extra moeilijk was omdat je hier vier keuzes in een keer moest maken en dat alles in een zichzelf voortstuwende rij. Bij de kassa aangekomen en na het gebruikelijke qr-gescan, kon ik afrekenen. Oeps de tijd dat een ontbijt €1,50 kostte was duidelijk voorbij, mijn ietwat luxe uitgevallen ontbijt was aanmerkelijk duurder maar hoe dan ook, ik heb het gedaan, een ontbijtje bij de Hema gescoord. Wat stond er ook alweer hierna op mijn emmerlijst? Thuis even opzoeken en vooraf eerst checken of de prijzen nog hetzelfde zijn.Terwijl ik voldaan, en met inmiddels droge haren, naar buiten liep vroeg ik me af of de wereld er nu, nadat ik het gedaan had, anders uit zou zien, zou ik nu een volwassen pensionada zijn, zouden mensen het aan mij kunnen zien, zou ik er nu echt bijhoren? De twijfel blijft.... Maar ik heb het mooi wél gedaan!

Hoe een droom uiteen spatte

Vandaag ben ik voor het eerst (voor de tweede keer op een dag dat ik iets voor het eerst doe trouwens) in mijn gepensioneerde leven op vakantie gegaan. Voor het eerst buiten de schoolvakanties waartoe ik, op mijn eerste vier levensjaren na, veroordeeld was. Eindelijk zou het heerlijk rustig zijn in de half verlaten vakantieparken, eindelijk lege dorpjes, half lege koffiehuisjes, kortom rust, wat een romantisch denkbeeld. Heerlijk om met dat in het achterhoofd naar de vakantiebestemming te rijden. Een vakantiebestemming die ook nog voldeed aan de prijs die hoort bij buiten het hoogseizoen op vakantie gaan, 90€ voor een midweek voor twee personen. Aangekomen op onze vakantiebestemming spatte het romantische beeld helemaal uiteen. Het was net drie uur, de inchecktijd, en wij waren al de laatsten. Het was een drukte van belang op de centrale parkeerplaats. Auto's werden leeg gehaald, fietsen werden van de fietsendragers getild en in de gang van het gebouw geparkeerd. Het was een bijenkorf met in en uitvliegende grijskoppige nijvere bijen die de deur niet voor elkaar openhielden zodat de ander dat met volle handen zelf maar voor elkaar moest zien te krijgen. Mijn romantisch beeld van een half verlaten oh zo rustige wereld spatte uiteen. Deze nieuwe wereld kent ook vakanties, deze nieuwe wereld kent ook piekseizoenen maar dan andere dan die ik gewend ben, stiekem weggemoffeld achter de term laagseizoen. Hoe misleidend, hoe laag is die term laag! Er valt nog zoveel te leren over deze nieuwe wereld van de gepensioneerden er is zoveel wat ik over dit parallelle universum niet weet en wat niet in Wikipedia op te zoeken valt maar al doende geleerd moet worden. Ik doe het daarom ook maar al doende, 'al' als in 'alles' doende wel te verstaan.