Andre Hazes- De overkant
André Hazes
Ik ben vanmorgen met iets meer tegenwind en iets meer verzuurde spieren dan verwacht naar Den Bosch gefietst, op naar De Vaandeldrager van Rembrandt, het schilderij dat door Nederland toert voordat het gerestaureerd wordt. Dat toeren mag ook wel, want het zal ons belastingbetalers een lieve duit gekost hebben met een dikke streep onder lief. Dat we dan mogen zien, tegen betaling, wat we gekocht hebben, is natuurlijk goed meegedacht van de koper. Ondanks tegenwind was ik er als eerste, fijn dan kon ik met een beetje geluk en stevig doorlopen het schilderij even voor mij alleen hebben. Even voor mij alleen betekent zonder het commentaar van andere bewonderaars. Mijn missie was gelukt, vijf minuten was ik alleen daarna barstte mijn kunstbubbel ook meteen uit elkaar. Een mevrouw achter mij, helaas is de anderhalve meter regel vervallen en stond ze bijna in mijn nek te hijgen, niet van bewondering maar van de trap die ze beklommen had, meldde dat de Vaandeldrager wel heel erg op André Hazes sr. lijkt. Dat dit tijdstechnisch andersom moest zijn deerde haar niet. Ach, bij een vorige tentoonstelling van Rembrandt in Amsterdam werden ik en mijn reisgezel getrakteerd op de opmerking achter ons dat ' Rembrandtkenners toch wel met heel andere ogen naar zijn werk kijken dan de rest van de aanwezigen', lees plebs. Ik was het plebs dus en mompelde luid genoeg tegen mijn reisgezel dat die ogen waarschijnlijk eksterogen waren. Toen werd het stil achter ons. Nu vind ik de vergelijking met Hazes sr. gewoon amusant, iedereen zijn eigen referentiekader, hier wordt de wereld niet verdeeld in kenners en niet-kenners. Op naar de afdeling met Van Goghs eens luisteren op wie die lijkt...ik weet het wel...
De overkant
Soms zie ik een meisje op het strand
En denk dat ben ik lang geleden
Staand aan de waterkant
Turend en bedenkend
Wat is er aan de overkant
Hoe ziet die er uit
Zoveel reizen later
Weet ik dat dé overkant
Eigenlijk niet bestaat
Omdat er altijd weer
Een nieuwe overkant ontstaat
Vandaag zet ik de tijd terug
Sta aan de waterkant
En kijk vol verbazing
Naar wat ik aan de overkant
Toen al allemaal zag