Anders - de bui trekt weg - Crises

Anders dan anders

Nu viel ook nog zijn wandelstok met een doffe plof op de vloer. Zijn schaamte, ondanks zijn rechte houding was compleet. Hij was al te laat binnen gekomen, hij had al geconstateerd dat zijn nieuwe leren zolen meer lawaai maakten op de houten vloer. Hij was blij dat hij zat en geen lawaai meer maakte en toen viel de wandelstok.
De hele dag was al anders verlopen dan anders. Zijn vrouw had een mindere dag en had er op aangedrongen dat hij toch naar de opera ging, want zei ze: 'Dat is goed voor jou.' Hij had zich omgekleed en afscheid genomen van zijn vrouw. 'Ach schat,' had ze gezegd,' er zit een vlek op je jasje.' Het aantrekken van een nieuw jasje, dat nu niet bij de kleur van zijn broek paste, had er voor gezorgd dat hij de tram miste en dus te laat bij het theater aankwam. Gelukkig mocht hij toch nog binnen maar met zoveel aandacht op hem gericht, dat was niet de bedoeling geweest. Het liefst was hij weer naar huis gegaan maar de muziek ging verder. 'Het is goed voor jou,' hoorde hij zijn vrouw zeggen en hij ontspande maar die wandelstok die hield hij goed met twee handen vast, er was al genoeg anders dan anders vandaag. De komende twee uren waren goed voor hèm omdat zijn vrouw dat had gezegd. 

De bui trekt weg

Ik loop in het park
Alleen
Onder een paraplu
Met een sterrenhemel
De regen tikt
Ik sta stil
Ik luister
En ik sta
In deze stilte
Gelukkig te zijn 

Crises

Het geschreeuw:'Nee,nee,nee enz.' was duidelijk te horen het kwam van achter de toegangsdeur naar de damestoiletten waar ik haastig naar op weg was. Ik moest nodig, mijn blaas had de crisisstand bereikt, dit was veroorzaakt door een file op de weg maar nu kon ik, eindelijk. Ik bereidde me voor op een bloedbad dat aangericht werd in het damestoilet, spetters tegen de spiegel, tegen het plafond en plassen bloed op de vloer, zo hard ging het daar te keer. Maar ja ik moest dus trok ik vrouwmoedig de deur open. Daar trof ik een moeder met de veroorzaakster van het lawaai, een allerliefst driejarig, blond meisje dat tekeer ging als een echte kenau! Het 'nee,nee' ging voort en soms vraag je je af hoe die kleine mensjes in godsnaam zoveel geluid kunnen produceren. Vader, die het damestoilet in deze crisissituatie gender neutraal verklaarde, kwam er bij. 'Ze wil niet plassen,' zei moeder tegen mij, 'sinds een paar dagen weigert ze dat ergens anders dan thuis te doen,' ze houdt het liever de hele dag op!' Het geluid verstomde, vader was blijkbaar het geheime wapen in deze plasstrijd. 'Soms lig ik 's nachts wakker,' vertelde moeder die duidelijk door haar stressmoment heen was,' de puberteit moet nog komen mevrouw!' 'Ach,' zei ik,' dat duurt nog even, we moeten als klein mens ook zoveel leren! Dat het dan even teveel wordt, ja dat snap ik wel.' Ze knikte, ikveroordeelde niets,' En,' vervolgde ik, ' ik zou er niet teveel van wakker liggen, zorg dat u de arena van de puberteit zo uitgeslapen mogelijk betreedt!' Ze moest lachen en ik was aan koffie toe. Naast me zat een gezin met twee puberdochters. 'Weet je dat je vandaag niet alleen op pad bent,' zei de vader corrigerend tegen een van de twee. 'Je doet maar,' antwoordde de dochter op een vernietigende toon die alleen pubers aan kunnen slaan,'en kun je nog wel om extra mayonaise vragen als dat niet teveel moeite is.' Daarna volgde de negerende stilte. De irrationele arena van de puberteit zat naast me, vader zag er relaxt en uitgeslapen uit, bestelde de mayonaise en zo werd ook deze crisis bestreden. Voor mij een geluk, het geluidsniveau tijdens de bestrijding scheelde heel wat decibellen en ik at in alle rust mijn tosti met tonijn op. Oeps, noest ik nu alweer plassen??